dinsdag 20 februari 2018

Weekend reading : strips met vrouwen


Afgelopen zondag was een pure lounge-dag. Ik liet al weten dat ik 's avonds naar Black Panther ging kijken, maar in de uren die daar aan vooraf gingen, verzette ik maar liefst 9 strips.

Een klein overzichtje hieronder, met het beste (allemaal viersterrenstrips) eerst:

Awakening (Monstress, 1) - Marjorie M. Liu, Sana Takeda

Deze dook al hier en daar op in blogberichten en in youtubevideo's die ik volg. Tijd om dit zelf eens uit te proberen.

Monstress is een steampunk fantasyverhaal met serieus wat Japanse invloeden. Voor wie nu totaal verdwaasd rondkijkt: steampunk verhalen spelen zich normaal gezien af in de Victoriaanse periode, er zijn machines, maar die worden door stoom aangevoerd (er is namelijk nog geen elektriciteit) en alles ziet er heel mooi uit met koper en hout en knopjes en vooral: stofbrillen of veiligheidsbrillen op een hoed (zeker niet voor de ogen).

Hier is er wat minder Victoriaans aanwezig, aangezien we in een fantasywereld zitten met pratende katten (meestal met een staart of 2, 3, 4...), rare nonnen en halfmonsters (ofte Arcana's) die meestal naast een menselijke vorm ook dierlijke aspecten bezitten.

Kippa het vossenmeisje met de pratende kat Master Ren (die dus 2 staarten heeft)
Hoofdrol is weggelegd voor Maika Halfwolf, een Arcana die een oeroud monster in zich meedraagt. In het begin van Awakening heeft ze zichzelf vrijwillig laten gevangen nemen door de Cumaea nonnen omdat ze op een missie is.

Mensen, deze stripreeks heeft het gewoon allemaal: pratende beesten, zwaardgevechten en vooral: heel veel vrouwen in de hoofdrol. Je moet echt al gaan zoeken op de plaatjes om een man te vinden. En dat was helemaal ok voor mij.

Het afscheid (De wezentrein, 8) - Philippe Charlot, Xavier Fourquemin

Dit is het slotstuk van deze schitterende reeks, die zich deels in het Amerika van de jaren '20 afspeelt en deels in de huidige tijd (al kan dat ook de jaren '90 zijn).

De reeks leerde me een stukje onbekende Amerikaanse geschiedenis kennen: door de grote armoede en depressie van de jaren '20 werden heel wat weeskinderen (en ook kinderen die nog ouders hadden) op treinen gezet waarbij ze onderweg aan de meestbiedende verkocht werden om als werkpaarden op boerderijen en dergelijke te dienen.

We volgen Joey, Jim en hun kleine zusje, samen met de wat oudere Lisa op hun tocht door de verschillende staten.

Lisa is in dit laatste deel burgemeester geworden van het stadje waar ze met Joey woont (zie je wel: vrouwen aan de macht) en in de huidige tijd gaat Joey op reis naar Ierland om zijn roots te vinden.

Een mooie afsluiter voor een reeks die me zeker gaat bijblijven.

De wezen van West Abbey (Lady Mechanika) - Joe Benítez

Nog meer wezen, maar hier van de Victoriaanse steampunk soort.

Lady Mechanika is een detective met mechanische ledematen. Hoe ze daaraan komt, weet ze zelf niet en haar leven blijft een constante zoektocht naar wie haar dit aangedaan heeft.

In West Abbey verdwijnen nu weesjongetjes en ze worden steeds teruggevonden met vreemd mechanisch speelgoed naast hen. Misschien weet de dader wel meer over Lady Mechanika's toestand?

En hoewel Lady Mechanika een tikje te sexy naar mijn zin wordt voorgesteld, is dit toch een straffe dame, die - mede door haar mechanische armen/benen - elke man kan verslaan. Graag gelezen dus.

Deep south (Ekhö de spiegelwereld, 6) - Christophe Arleston, Alessandro Barbucci

Nog zo'n rondborstige dame en eveneens een wereld zonder elektriciteit, zonder dat het pure steampunk wordt.

Fourmille Gratule komt na een erfenis in de bizarre Ekhöwereld terecht, waar zowat alles op zijn kop staat: er lopen dinosaurussen rond en alles wordt in goede banen geleid door de Preshaunen, schattige kleine diertjes die in supermonsters veranderen als ze niet op tijd en stond hun theetje drinken.

In Deep South vergezelt Fourmille zangeres Soledad op haar tournee om haar te beschermen.

Dit was gewoon dikke fun.

Tegengif (De orde van de drakenridders, 19) - Ange, Patrick Boutin-Gagné

Drakenridders Akanah en Eleonor - die we nog kennen als novicen uit een vroeger album - worden er als straf op uit gestuurd om een karavaan die een belangrijk medicijn vervoert, te vergezellen en te verdedigen.

Nu de draken zowat op zijn in deze stripreeks, moeten de ridders hun talenten elders gaan aanwenden en dat is wat ze hier doen.

Tegengif is één van de betere albums in deze reeks, vol spannende avonturen en losbandige tieners (want dat zijn Akanah en Eleonor uiteindelijk nog) die vanalles uitvreten.

Een aanrader!

Het banket (Murena, 10) - Jean Dufaux, Theo

Na de dood van tekenaar Delaby was het de vraag wat er met de reeks Murena zou gebeuren, aangezien het in Europa niet zomaar de mode is om van tekenaar te wisselen in reeksen (wat in Amerika frequent gebeurt).

Met Theo hebben ze een waardige opvolger gevonden, hoewel hij zeker zijn eigen stempel drukt terwijl hij sterk bij Delaby's stijl aanleunt.

Waar zijn de vrouwen hier, vraag je? Murena wordt in Het banket aangevallen en bijna vermoord en het is de zus van een hoge politicus die hem in huis neemt en terug naar de gezondheid brengt - dat ze daar zo haar eigen motieven voor heeft, nemen we er bij.

Niet het beste album in de reeks, maar nog steeds een topper.

Dan las ik nog enkele driesterrenstrips:

In Harmony maken we kennis met de tiener Harmony die over bepaalde krachten lijkt te beschikken. En er zitten gewapende mannen achter haar aan. De climax van het verhaal wordt bereikt in Ago.

Claire DeWitt is een horrorwestern waarin Claire op zoek gaat naar haar vader die ze verantwoordelijk acht voor al het kwade in haar leven. Dat haar tweelingzus af en toe opduikt als een puur monster, hoort helemaal bij het verhaal. In dit derde deel moet ze haar demonen het hoofd bieden.

Tweemaal het derde en laatste deel van een drieluik. Niet van het kaliber van de strips hierboven, maar nog steeds aan te raden.

Het absolute dieptepunt van mijn leeszondag werd er eentje uit - jawel - de stal van Standaard Uitgeverij:

Cromimi (Suske en Wiske door...) - Yann, Gerben Valkema

Een Fransman en een Nederlander gaan deze oervlaamse strip eens verpesten... Niet dat de gewone reeks nog om over naar huis te schrijven is, maar dit sloeg echt alles.

Rommelig, saai en gewoon idioot, is dit de voortzetting van de weg die Standaard Uitgeverij is ingeslagen met alle reboots en revampings van hun gewone reeksen.

Hou daar toch gewoon mee op.

Twee sterren en da's nog mild.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten