335 p.
Vertaald uit het Engels: Hagseed
Heksengebroed is het tweede boek uit de Hogarth Shakespeare reeks dat ik lees, na Azijnmeisje van Anne Tyler.
En waar dit laatste mij meteen een afkeer van alle boeken van Anne Tyler bezorgde (jammer voor haar), wist ik gewoon dat dit boek mij beter zou liggen. Het komt namelijk uit de koker van de schrijfster die mijn favoriete boek van 2017 schreef, Margaret Atwood. Slecht kon het dus niet zijn. Dat het daarnaast op The tempest (De storm) gebaseerd is, maakt ook al dat ik mijn feministische "vooroordelen" opzij kon schuiven.
We volgen hier bijna getrouw het toneelstuk, zij het dan dat alles naar onze tijd overgebracht werd en Prospero hier Felix heet (wat trouwens bijna hetzelfde betekent). Felix is in het begin van het boek regisseur van een prestigieus theaterfestival die door zijn rechterhand Tony bruutweg opzijgeschoven wordt. Komt er van als je je meer met het artistieke dan het logistieke deel bezig houdt...
Tony neemt het theaterfestival over en Felix kruipt met zijn schamele bezittingen letterlijk weg in een hol in de heuvels. Maar zijn wraak zal zoet zijn!
Twaalf jaar later is Felix al enkele jaren aan het werk als literatuurdocent in een gevangenis waar hij elk jaar een stuk van Shakespeare op de planken brengt met zijn studenten. Dit jaar wil hij The tempest op het programma zetten, zelfs al vliegen er feeën in rond en kunnen zijn gedetineerde studenten dat maar matig appreciëren. Dat Tony in de gedaante van minister de voorstelling zal bijwonen is gewoon de kers op de taart: payback time!
Ik heb dit boek héél graag gelezen. Het verhaal gaat vlot vooruit en al houdt Atwood zich nogal strikt aan de structuur van The tempest, dat belemmert het verloop helemaal niet. Ik leefde in elk geval helemaal mee met de gekrenkte Felix en zijn langzame terugkeer naar de bewoonde wereld. Dat het boek in de laatste 50 bladzijden (die zich afspelen na de voorstelling in de gevangenis) aan vaart verliest, neem ik er graag bij. Maar het kost het boek wel een halve ster.
Op mijn decoder had ik nog de verfilming van The tempest met Helen Mirren in de rol van Prospera staan en die wou ik zeker bekijken na het lezen van het boek. Jammer genoeg liep het programma er voor enorm uit en stond de film er niet compleet op. Bijna traantjes gelaten...
Blijkbaar werd deze film bij verschijnen de grond in geboord, maar ik kon er mij wel in vinden. Hij was sprookjesachtig, kleurrijk en Helen Mirren is altijd een plezier om aan het werk te zien. Jammer dan dat ik de hele film niet kon bekijken. Maar dat is het leven...
Heksengebroed kreeg van mij 4.5 sterren en zal ongetwijfeld hoog scoren in mijn eindejaarslijstjes (tenzij ik dit jaar nog 10 boeken lees die beter zijn).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten