386 p.
Vertaald als: Ik ben Eleanor Oliphant (met mij gaat alles goed)
Dit boek stond al lang op mijn te lezen lijstje. Dat het begin januari de Costa Book Award voor beste debuutroman kreeg, haalde mij helemaal over om er aan te beginnen.
In Eleanor Oliphant is completely fine maken we kennis met Eleanor Oliphant, een vrouw wiens leven gemarkeerd wordt door regelmaat. Ze draagt steevast dezelfde kleren, houdt zich op het werk afzijdig van collega's en koopt op vrijdagavond een diepvriespizza en twee flessen wodka, die tijdens het weekend met mondjesmaat soldaat gemaakt worden.
We merken al snel dat Eleanor in haar jeugd van alles heeft meegemaakt dat niet echt klopt, maar wat dat juist is, daar moeten we geduld voor oefenen. Zo wordt ze nog elke woensdagavond opgebeld door haar moeder, niet om gezellig te kletsen, maar om Eleanor de huid vol te schelden en duidelijk te maken wat voor nietsnut ze is. Er lopen ook brandwonden over de helft van haar gezicht, maar waar die vandaan komen, daar hebben we voorlopig het raden naar.
Haar routine/sleur wordt door twee voorvallen doorbroken: ze gaat op een avond mee naar een concert en is compleet gecharmeerd door de zanger van een groep die daar optreedt. Hij lijkt haar de ideale partner en ze wil alles over hem te weten komen. Eleanor begint hem zelfs een beetje te stalken... Daarnaast ziet ze samen met Raymond, een collega die net dezelfde kant op moest, een oude man ineenzakken op straat. Ze bellen de hulpdiensten en blijven bij de man tot hij wordt opgehaald.
Raymond zal zich ontpoppen tot een ware vriend die doorheen Eleanors zorgvuldig gecreëerd pantser breekt en ze leert - mede door de familie van de oude man - dat niet alle mensen slechte bedoelingen hebben. Ze zal uiteindelijk zelfs de hulp van een therapeute inroepen om de onverwerkte en in een donker hoekje weggeduwde herinneringen op orde te krijgen.
Eleanor Oliphant is completely fine is het portret van een gekwetste vrouw, die voor zichzelf allerlei mechanismen heeft opgebouwd waardoor ze kan blijven functioneren. Niet dat dat functioneren door iedereen als gezond wordt gezien, maar dat is nu eenmaal haar manier om met de dingen om te gaan.
Wie nu denkt dat het boek allemaal kommer en kwel zou zijn, heeft het mis, want dit is ook een heel grappig boek. Alles wordt in eerste persoon verteld vanuit de ervaringen van Eleanor en haar wereldbeeld is op zijn minst een beetje bizar te noemen. Haar reacties op bepaalde situaties zijn soms ronduit hilarisch. Maar ze leert er ook uit. Een mooi voorbeeld hiervan is wanneer ze mensen taxeert op de bus om te zien naast wie ze zou gaan neerzitten en haar vooroordelen - iemand die geen kousen draagt onder een broek kan geen deftige persoon zijn - opzij moet zetten wanneer de man zonder kousen haar een hart onder de riem steekt.
Vier sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten