Een nieuwe film van Michael Haneke, daar moeten we naartoe. En als Isabelle Huppert dan ook nog meedoet, is het zéker een must see.
Haneke zal waarschijnlijk vooral bekend zijn door Das weiße Band, een kroniek van Duits plattelandsleven net voor WOI, helemaal in zwart/wit gefilmd, waarvoor hij de Gouden Palm kreeg in 2009. Een andere Gouden Palm was weggelegd voor Amour in 2012, een tragische film over oud worden en zijn.
Hij heeft een heel eigen stijl en manier van filmen en in zijn vroegere werk probeerde hij vooral mensen te shockeren (Funny Games, Caché en ook La pianiste) en hen met hun eigen gedrag te confronteren (weerom Funny Games, Code inconnu). Laten we zeggen dat ik 's mans stijl wel kan appreciëren en het ondertussen bijna vanzelfsprekend is dat ik een nieuwe film van zijn hand ga bekijken.
In Happy End volgen we de familie Laurent, rijke ondernemers, wiens gestoorde leven (ze mankeren allemaal wel iets) overhoop wordt gehaald wanneer Eve in hun midden verschijnt. Eve is de dochter van Thomas (Mathieu Kassovitz) , gevierd chirurg en toe aan zijn tweede vrouw en kind, die na de overdosis van haar moeder eventjes bij haar vader moet komen logeren.
Door haar ogen zien we hoe de relaties in de familie liggen, want ze wonen allemaal onder één dak in een gigantisch herenhuis in Calais: opa Georges (Jean-Louis Trintignant) is aan het dementeren en wil niets liever dan een einde maken aan zijn leven, maakt niet uit hoe. Tante Anne (Isabelle Huppert) staat aan het hoofd van hun bouwbedrijf, maar heeft vooral problemen met haar eigen zoon, die als nietsnut door het leven gaat en absoluut niet de ambitie heeft om haar op te volgen in het bedrijf, wat zij nu net wil. En ook Eves vader is niet onbesproken, want hoewel hij dus een jonge vrouw en nieuwe baby heeft, is hij aan het scheefpoepen geslagen.
Achteraf gezien kon ik de film zeker smaken, wetende dat hij van de hand van Haneke was. En dat is misschien net het probleem van deze film: indien dit het werk van een beginnende of mindere regisseur was geweest, zou ik dat waarschijnlijk genadeloos afgekraakt hebben... Zijn beste werk is het zeker niet.
Maar zoals al gezegd: het blijft Haneke en dit is ook zijn derde film met Isabelle Huppert die ik bekeek (ze hebben er nog een samen gedraaid). Zij is natuurlijk weer haar geniale zelve, al speelt ze dikwijls hetzelfde stuck up personage. Ze blijft goed.
Voor liefhebbers van Haneke is dit een aanrader, de rest is gewaarschuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten