vrijdag 1 september 2017

De gebroeders Karamazov - F.M. Dostojewski


Reinaert Uitgaven, 1958 (oorspr. 1880)
671 p.
Vertaald uit het Russisch: Братья Карамазовы (Brat'ja Karamazovy)
Dit afgevoerde exemplaar van de lokale bibliotheek staat al sinds 2000 ongelezen in mijn boekenkast. Een kleine schande.

Gelukkig was daar Rincey van rincey reads die een read-a-long voor dit boek voorstelde in de maand augustus. Ze maakte zelfs een handig leesschema, zodat je niet verloren zou lopen in het boek. Bij mijn uitgave kwam dat neer op zo'n 20 à 30 pagina's per dag. En dat zag ik wel zitten.

Kwam daar nog bij dat op 12 augustus mijn verlof begon en ik het dus helemaal te doen zag om dit "monster" van een boek aan te pakken...

Ik zal maar al meteen beginnen met het goede nieuws: ik ben er in geslaagd om het netjes op tijd, maar niet altijd binnen het schema, uit te krijgen. Op 31 augustus, rond 21.00u, had ik het uitgelezen.

Rood: achter op schema, groen: al een beetje vooruit gelezen.
Een prestatie waarvoor ik mezelf zeker wil feliciteren, want dit is geen boek dat je zomaar eens vastpakt om te gaan lezen.

Waarover gaat het hier nu?

Fedor Karamazov - de spelling van namen kan verschillen per uitgave - heeft drie zonen: Dmitri van zijn eerste vrouw en Iwan en Alexej van zijn tweede vrouw. Beide echtgenotes zijn vroeg overleden en geen enkele van zijn kinderen is opgegroeid bij hem in huis. Dmitri werd opgevangen door een neef van zijn moeder en de beide andere kinderen door de weduwe die hun moeder had opgevoed. Vader Karamazov heeft/had geen enkele interesse in zijn kinderen en leidt een liederlijk leven door het geld van zijn echtgenotes - geld dat eigenlijk zijn zonen toekomt.

Er loopt in huis ook nog de knecht Smerdjakow rond, die eveneens een zoon van Fedor zou zijn bij een geesteszieke vrouw. Maar hij heeft die nooit als zoon erkend.

En dan begint de soap: Dmitri is verloofd met Katherina, maar Iwan is ook verliefd op haar en zal er alles aan doen om haar hand te winnen. Dmitri is daarnaast verliefd op Groesjenjka, een meisje van lichte zeden dat door Fedor onderhouden wordt en met wie deze wil trouwen. Een soap, zoals ik al zei...

Alexej - ofte Aljosja - is de brave duts van het gezelschap: hij is als lekenbroeder in het klooster gegaan om een "heilige man" bij te staan: starets Zosima. Wanneer deze laatste sterft, gaat hij terug naar het drama dat zich bij zijn vader thuis aan het ontwikkelen is. En drama is het zeker want Dmitri kan niet nalaten om overal te verkondigen dat hij zijn vader zal vermoorden als die niet bij Groesjenjka wegblijft en/of zijn erfenis aan hem doorspeelt...

En jawel - het werd al aangekondigd op de eerste pagina - vader Karamazov wordt vermoord en Dmitri wordt hiervan beschuldigd, hoewel hij zijn onschuld uitschreeuwt.

In het boek wordt daarnaast duchtig gefilosofeerd en over de grote religieuze vraagstukken nagedacht (zijnde: bestaat God wel?), iets wat in schril contrast staat met de perikelen die zich in de familie Karamazov afspelen. Deze passages zijn zeker interessant, maar moeilijker om door te komen dan de hele familiesoap.

De eerste helft van het boek werkt naar de moord op vader Fedor toe en in de tweede helft krijgen we het proces van Dmitri te lezen, die hiervan beschuldigd wordt.

De gebroeders Karamazov was een boek waar ik helemaal iets anders bij verwacht had aangezien Russische schrijvers nogal de reputatie hebben van moeilijk te zijn. Ik had zeker niet gedacht dat ik mij tussen de liefdesperikelen en geldzaken van een uiteenvallende familie zou bevinden, dat was dan weer een aangename verrassing. Maar de pathetiek van de personages! Iedereen loopt wel eens schreiend over straat en doet dramatische voorspellingen van wat hij/zij gaat doen. Gaat het er zo aan toe in Rusland? Vermoeiende mensen...

Ik ben blij dat ik mij door dit boek geworsteld heb, want naar het einde toe had ik het steeds moeilijker (dat ik ook 3 dagen op reis was eind augustus en niets kon lezen in dit boek, speelde ook mee) en de laatste 2 dagen moest ik mezelf verplichten om het nu eindelijk uit te lezen.

Een inspanning waarvoor ik mijzelf nu een schouderklopje kan geven, ik heb een Russische klassieker op mijn uitgelezen lijstje staan! Op naar de uitdaging van volgend jaar, want Rincey doet elk jaar een read-a-long van een klassieker in augustus.

Het boek zelf gaf ik 3.5 sterren, omdat ik het zeker ok vond, maar nu niet meteen een aanrader.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten