In mei had ik een weekje vakantie, ging ik een paar keer naar de film en werd er duchtig gequizd...
Niet veel nieuws onder de zon, zou je kunnen zeggen, maar ik ga toch een overzichtje geven van mijn favorieten van de afgelopen maand.
Grootste favoriet - hoe kan het ook anders - was het verschijnen van de nieuwe cd van Helene Fischer.
Op 22 mei ging ik naar de Mediamarkt (ik weet het, ik heb mij zo lang moeten inhouden) en kocht ik de cd. Ik had de keuze tussen de gewone cd en de deluxe versie met 2 schijven en 8 extra liedjes. Deze laatste kostte 3 euro meer en heb ik dan ook aangeschaft:
Zoals al gezegd, had ik een weekje vakantie aan het begin van de maand en op donderdag 4 mei deed ik het kattencafé DreamCATchers in Gent aan:
Normaal gezien boek je een afspraak van een uur om in het café iets te drinken en de katten te bewonderen, maar aangezien het heel kalm was, ben ik er zonder probleem bijna twee uur gebleven.
En maar goed ook, want pas naar het einde toe kwam deze in actie:
 |
| Zacht dat die was! |
De rest van de aanwezige katten waren aan het rondstuiven (de twee jonkies) of lagen onbereikbaar hoog:
 |
| Wel een heel mooi beest... |
Op 6 mei was het Free Comic Book Day en daar berichtte ik natuurlijk over op deze blog.
Lady Macbeth speelt zich af in 19de eeuws Engeland en Alien: Covenant in de toekomst op een ruimteschip met moordzuchtige aliens.
En toch hebben ze dingen gemeen: beide films hebben een sterke vrouw als hoofdpersonage, die er alles aan doet om voor zichzelf op te komen. En het zijn ook alletwee aanraders!
Op mijn eigen tv-scherm bekeek ik volgend moois via Netflix:
Swiss Army Man
Daniel Radcliffe doet er de laatste tijd alles aan om zijn Harry Potterpersona af te werpen. Eén van die pogingen is zijn rol als lijk Manny in Swiss Army Man.
Hank ziet het leven niet meer zitten en wil zelfmoord plegen door zich op te hangen. Net op dat moment ziet hij een lichaam aanspoelen op het strand en krijgt hij weer hoop, want: gezelschap! Al gauw blijkt dat het een dood lichaam is dat aanspoelt, maar toch laat hij de moed niet zakken en begint met Manny op zijn rug de reis terug naar de bewoonde wereld.
Als je nu denkt dat dit zowat de meest bizarre film moet zijn die je ooit te zien zal krijgen, zit je er niet ver naast...
Maar ik heb er met volle teugen van genoten! Dit is gewoon een romantische komedie van de héél bizarre soort en ik kon mij er volledig in vinden.
Master of none. Seizoen 1
Onlangs verscheen hiervan het tweede seizoen op Netflix.
Maar aangezien ik het eerste nog niet had gezien en er volop met lof wordt gestrooid hierover, wou ik wel eens zien waar al die heisa over ging.
Aziz Ansari speelt Dev, een rond de dertiger die niet goed weet wat met zijn leven aanvangen. Elke aflevering van 30 minuten draait rond een bepaald thema dat hem bezig houdt en Aziz weet daar heel wat in te stoppen, want hij schreef ook de scenario's voor deze reeks.
Naast het heel herkenbare, is er ook het hoge knuffelgehalte van Aziz en zijn vrienden. Vooral boomlange beer Arnold (wat een contrast met de kleine Aziz/Dev) weet serieus te vertederen.
Is dit een aanrader? Jazeker, en wel voor iedereen!
Qua quizzen was het zeker een succes:
De Unicefquiz is ook vaste prik elk jaar en deze keer werden we verdiend vijfde.
Al bij al niet slecht.
En ook deze maand heb ik een paar drankfavorieten:
De nieuwe Fanta pink pomelo is zich stilletjes aan aan het opwerpen als mijn nieuwe favoriete drankje tout court. Het flesje is nogal onnozel, maar het smaakt verrukkelijk!
Wonder boven wonder heb ik ook een "beauty" favoriet (hou u vast):
Bij Albert Heijn (waar anders?) vond ik deze douchegel en deodorant van Old Spice Wolfthorn.
Ja, Old Spice is een merk voor mannen (het staat trouwens ook op de deo: "manly scent"), maar het ruikt allesbehalve naar die stereotiepe mannenparfums/deo's/whatever. Ik vind het net heel fris ruiken en zeker te doen voor een vrouw.
Na wat speurwerk op het 'net heb ik ontdekt dat de geur Wolfthorn heel vaak door dames wordt gebruikt, ik ben dus niet alleen.
Dat het etiket mij daarnaast vaagweg aan Game of Thrones doet denken, is mooi meegenomen.
Rest mij enkel nog mijn book haul van mei.
Wanneer ik in Gent ben, kan ik het echt niet laten om boeken te kopen en deze lag voor een schamele 6.99€ bij Boekenvoordeel te blinken.
Het is een soort kettingroman: Karin Slaughter schreef het eerste hoofdstuk en elk verder hoofdstuk werd door een andere thrillerauteur geschreven. Zelf schreef ze dan nog het laatste hoofdstuk.
Ik ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten