donderdag 23 februari 2017

Kijktip : Elle


Soms moet je een film een tweede kans geven, zelfs al vond je er de eerste keer niks aan...

Zo schoof ik gisteren voor de tweede keer Elle van Paul Verhoeven in mijn dvd-speler.

Dacht je nu echt dat ik een andere poster ging nemen als er eentje met een kat voorhanden is?
Vorige maand begon ik op dvd naar deze film te kijken en na bijna een uur heb ik hem toen af gezet. Het was mij een veel te vreemde film met een veel te vreemde Huppert in de hoofdrol.

Ik was zelfs al bijna zo ver om hem helemaal te gaan verketteren, maar als ik dan lees dat Huppert hiervoor genomineerd werd voor een Oscar, de enige erkenning die deze film in Hollywood krijgt (OMG!!! Ik zie nu net dat A man called Ove genomineerd is voor beste buitenlandse film!!! Zal natuurlijk niet winnen want het in vergelijking ondermaatse Toni Erdmann is ook genomineerd), wou ik hem een tweede kans geven.

En zo geschiedde: gisteren belandde de dvd-schijf voor een tweede keer in mijn speler en begon ik opnieuw te kijken. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik bij de eerste kijkbeurt ook bezig was op de tablet, heel aandachtig was ik dus niet aan het kijken en ik denk dat ik toen het één en ander gemist heb, want nu had ik eigenlijk geen enkel probleem met deze film...

Hij opent wel spectaculair/brutaal met de verkrachting van het hoofdpersonage Michèle in haar appartement door een gemaskerde man - deze verkrachting komt trouwens nog een paar keer terug in het verhaal, dus als je daar problemen mee hebt, best niet kijken - en in plaats van aangifte te doen bij de politie, doet ze naar haar omgeving toe alsof er niets gebeurd is. Ze vernoemt het wel eens terloops bij een etentje met vrienden, maar verstaat precies niet waarom die zo geshockeerd reageren als ze zegt dat ze zonder de politie kan.



Gaandeweg in de film ontdekken we waarom Michèle nogal rare trekjes vertoont en je begrijpt daardoor wel beter haar reactie.

Maar waar ik echt niet aan uit kan, is het feit dat ze op een bepaald moment ontdekt wie haar verkrachter is en ze daar niets mee doet. Nee, ze blijft die man opzoeken en laat zich nog een paar keer verkrachten. Compleet onverstaanbaar.

Buiten dit laatste feit (echt, huh???) vond ik het een sterke film die gedragen wordt door een sterke actrice. Dat Paul Verhoeven aan het roer stond, voel je eigenlijk niet, waarmee ik bedoel dat het een strak geregisseerde film is die zelfs een Oscarnominatie wist binnen te rijven (zij het dan voor beste actrice) en dat is nu niet direct waarvoor Verhoeven bekend staat...

Een aanrader.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten