woensdag 2 november 2016

Oktober favorites


Moet ik het echt nog laten weten wat mijn ab-so-lu-te favoriet van oktober was?

Laat een foto alles zeggen:

Vraag en gij zult krijgen: een grote poster van het Filmfestival :D

Nu er al een dikke week zit tussen mijn laatste Filmfestivalfilm en deze blogpost, kan ik een afweging maken van wat ik allemaal gezien heb... Er zaten goeie dingen bij (Himeanole, Personal shopper, A quiet passion, Queen Christina) en ook absolute rotzooi (Certain women en tot op een bepaalde hoogte ook The light between oceans). Het was ook de eerste keer in jaaaaaren dat ik de winnende film van het filmfestival (A quiet passion) zag en goed heb bevonden - normaal gezien kiezen ze voor iets dat ik in geen 100.000 jaar zou willen zien.

Het was dan wel een lichtere filmlast dan anders (14 films) en het was misschien niet zo'n waw-beleving als de vorige jaren (er sprong geen enkele film écht uit), maar het werd toch een geslaagde editie voor mezelf.

De dag voor het Filmfestival begon, bezocht ik Pairi Daiza, het dierenpark in Brugelette dat heel hoog aangeschreven staat in binnen- en buitenland. En het verdient echt alle lof: het park is héél mooi aangelegd, je kan er gewoon uren in rondstruinen en het "aanbod" aan dieren is even divers als je in andere dierentuinen kan aantreffen. Én: ze hebben panda's in huis, waaronder de voormalige Baby P., nu Tian Bao genaamd:

Neem gewoon aan dat dat Tian Bao is, ok?
Maar ook de andere bewoners mogen gezien worden:

"Loslopende luiaard" stond er op een plakkaat. Voilà.
Een prachtig sneeuwluipaard.
Ze hebben er nu ook koala's. Ik dacht echt dat die groter waren....
Giraffen zijn nieuwsgierige beesten hoor, er werd een beetje verder aan een hek gewerkt en er stonden al snel twee giraffen op te kijken.
Wat katachtigen betreft, is dit mijn favoriet: de witte tijger.
Ik ben een echte kattenmadam - voor wie het nog niet zou weten - maar mijn absoluut favoriete dier is het stokstaartje. Zelfs toen bekend raakte dat het een nog grotere moordenaar van de eigen soort is dan de mens, kan ik niet anders dan ze schitterend blijven vinden.

Trouwens, die links op de foto kwam er gezellig bij staan toen ik het rechtse stokstaartje wou fotograferen, het was net alsof hij dacht: "Hey, ik ook!". Om dan nog te zwijgen van de wachter van de troep, die liet zich ook van zijn fotogeniekste kant zien:

You talkin' to me?
De pracht van kwallen...
Ga je mij nog eten geven of hoe zit het?
Als souvenir nam ik iets mee waar ik echt al héél lang naar op zoek was:

Normaal gezien zijn het 3 chimpansees die "horen, zien en zwijgen" uitbeelden, maar ik kan leven met gorilla's die dit doen. Een leuke aanvulling voor in mijn boekenkast!

Oktober was ook een drukke quizmaand, want ik ging maar liefst 4 keer quizzen.

Op de 10de TTCOB-quiz (geen poster) op 1 oktober werden we met ons ploegje voor de vierde keer op rij eerste en dit jaar afgetekend genoeg om ons geen zorgen te moeten maken.
Op naar vijf keer op rij!

In het daaropvolgende weekend ging ik maar liefst 2 keer quizzen:

Bij de 15e Curieus quiz in Berlare werden we 9de op 37 ploegen, een quiz waar heel wat ex-aequo's voorkwamen. Dat zou niet mogen...

En ook in de ATNI-quiz werden we 9de, maar dit is een quiz waar we nooit meer naartoe zullen gaan. 20% van de vragen gingen over atletiek (het was dan ook een atletiekvereniging die organiseerde), wat op zich al vervelend was, maar de organisatie (wie doet dat nu ook in een runnerslab??) trok echt op niets... Daar zien ze ons niet meer terug.

Afgelopen zaterdag werd er dan gequizd op de MVC Oudehofstraat quiz in Nevele, waar we opnieuw eerste werden.

Op zich niet zo moeilijk want er deden in totaal slechts 6 ploegen mee, de zevende was zelfs niet komen opdagen... Maar makkelijk was het zeker niet en we hebben ons beste beentje moeten voorzetten om toch op die eerste plaats te belanden. Ik moet wel zeggen dat ik nog nooit zoveel plezier gehad heb als op deze quiz.
Volgend jaar zeker weer!

En ik heb mij nog een Funko Pop gekocht...
Sinds deze zomer is de collectie van The dark crystal te verkrijgen en dat is toch wel één van de favoriete films uit mijn kindertijd zeker? Daar móest ik iets van in huis halen:

Ja, ik heb die dvd 2 keer...
Het werd Kira met haar hondding Fizzgig (twee voor de prijs van één) en toen het pakketje arriveerde, wist ik eerst niet of ik kwaad of blij moest zijn met wat er in de doos zat. Teleurgesteld was ik in elk geval.

Normaal gezien staat de mond van Fizzgig open bij deze Funko Pop, maar het gaat hier om een "exclusieve" uitgave voor één of andere winkel en daarbij is zijn mond gesloten. De Funko Pop is dan ook veel meer geld waard dan die met open mond maar die vind ik mooier en geeft beter weer wie of wat Fizzgig is... Ik zal er maar vrede mee nemen zeker?

Qua TBR heb ik ook mijn best gedaan in oktober, ik voegde maar liefst 5 boeken aan mijn leeslijst toe:

Voor wie het nog niet weet: ik heb al een heel schap gevuld met boeken over katten en dat zijn allesbehalve informatieve boeken (die wil ik dus NIET). Nee, het gaat hier over literatuur waar katten prominent op het voorplan staan en afgelopen maand heb ik er weer twee aan kunnen toevoegen.

Straffe katten is het vierde boek over de katten van Veronique Puts, die ook een column in Dag Allemaal heeft waarin ze over haar katten schrijft. Die worden in de boeken gebundeld en zijn heerlijk leesvoer voor kattenliefhebbers.

Twee katten en wat honden van Simon Carmiggelt had ik ergens zien passeren en moest en zou ik hebben. Het eerste deel van het boek gaat over katten en het laatste over honden. Dat zal ik dus niet lezen.

The wonder is het nieuwe boek van Emma Donoghue, die in mijn ogen nog nooit een slecht boek geschreven heeft en hier keert ze terug naar wat ze het beste doet: bizarre feiten uit de geschiedenis onder de loep nemen en er een interessant boek over schrijven. The wonder gaat over een Iers meisje in de 19de eeuw dat al weken/maanden niets meer gegeten heeft en toch miraculeus in leven blijft. Een verpleegster wordt er op af gestuurd om te kijken wat er nu juist aan de hand is. Belooft weer goed te zijn.

Konsalik is de auteur waar mijn grootvader superfan van was en die ik altijd als onnozel heb afgedaan, tot ik toch eens een boek van hem ter hand nam en dat best leesbaar en zelfs interessant bleek te zijn. Dit Frauenbataillon gaat over een echt bestaand bataljon van vrouwelijke Russische scherpschutters in de Tweede Wereldoorlog en ziet er ook best leesbaar uit.

Ik strompelde ook nog binnen in een kringloopwinkel waar ik Het geboortegraf van Tanith Lee op de kop kon tikken voor 1 euro. Deze roman werd 40 jaar geleden geschreven en zou een basiswerk voor het fantasygenre moeten zijn. Ik ben benieuwd.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten