zaterdag 10 september 2016

Kijktip (mja) : Toni Erdmann


Een tijdje geleden bevroeg de BBC 177 filmcritici om een lijst samen te stellen van de beste films van de 21ste eeuw. De top 100 werd uiteindelijk een top 102, want er werden maar liefst 3 films op de 100ste plaats gezet.

Zelf heb ik al 58 van deze films gezien, waardoor ik met héél gemengde gevoelens naar deze lijst kijk want zo belandde The assassin (ik krijg nog steeds kotsneigingen als ik aan die film denk) op nummer 50 en onverdiende oscarwinnaar Son of Saul (echt mensen, er zijn veel betere Holocaustfilms gemaakt!) op nummer 34. Onbegrijpelijk...

Anyway, één van de films op de 100ste plek werd Toni Erdmann, een Duitse komedie die nog maar een goede maand bij ons in roulatie is en hoewel de trailer mij totaal niet aansprak, ben ik hem toch gaan bekijken.

De filmposter is misschien nogal onduidelijk, maar als je de film gezien hebt, klopt het plaatje helemaal...

Winfried is het soort man die bij iedereen op de zenuwen werkt: alles is voor hem een grap, eens vijf minuten ernstig zijn is er niet bij. Zo loopt hij standaard met een stel lelijke valse tanden in zijn borstzak om ze te pas en te onpas in zijn mond te steken. Grappig is het allemaal niet.

Hij leeft alleen met zijn oude hond Willi en zorgt voor zijn nog oudere moeder die een paar straten verder woont. Zijn dochter Ines ziet hij nooit, aangezien die in Boekarest werkt voor een oliefirma.

Wanneer Ines dan toch nog eens naar Duitsland afzakt, heeft ze amper tijd voor haar vader. En als zijn hond dan ook nog het loodje legt, besluit Winfried naar Boekarest te reizen. Surprise! Hij wacht zijn dochter op in de hal van haar bedrijf, mét dwaze zonnebril en zijn obligate valse tanden. Wie is daar nu mee gediend?

Het wordt wel al snel duidelijk dat Ines ver op haar tandvlees zit door mee te draaien in de bedrijfsmallemolen en Winfried probeert daar op zijn eigen (idiote) manier iets aan te doen. Hij duikt ineens op op haar bedrijfsfeestjes met zijn valse tanden - natuurlijk - en een hilarisch slechte pruik waarbij hij zich voordoet als Toni Erdmann, charisma-coach. De businessmensjes durven niet anders dan in zijn verhaaltje mee te gaan. Zijn dochter reageert meer dan geërgerd, maar hij drijft zijn plannetje door.

Nu zou je kunnen gaan denken dat ík mij heel de film heb zitten ergeren. Dat is niet zo, enkel in het begin zat ik mij blauw te ergeren aan Winfried en zijn flauwe moppen, maar gaandeweg zie je dat hij het beste voorheeft met zijn dochter hoewel hij het wat stuntelig aanpakt.

Ga ik dit nu aanraden? Ik weet het niet... In mijn lijst van favoriete films zal hij in elk geval niet hoog scoren, maar wie zich geroepen voelt om hem te gaan bekijken: vooral doen. De film duurt 2.5 uur maar daar voel je niets van, wat op zich ook al een prestatie is. Maar eerlijk? Ik snap niet hoe die op de lijst beland is...




2 opmerkingen:

  1. Toevallig heb ik dit weekend nog getwijfeld om deze film te kijken in de bioscoop, maar uiteindelijk toch voor High Rise gekozen. Een zeer bijzonder concept en een film die je zeker aan het denken zet!
    Waarom ik twijfelde over Toni Erdmann? In de beschrijving stond dat het een hilarische komedie zou zijn, maar de trailer vond ik persoonlijk niet zo grappig..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, hilarisch is hij alleszins niet... De trailer was ook wat mij tegenhield, want daar had ik zelfs niet één keer bij geglimlacht. Maar de nieuwsgierigheid was te groot, ik wou écht weten waar ze al dat spel van maakten. :)

      Verwijderen