dinsdag 30 augustus 2016

The invasion of the Tearling - Erika Johansen


Bantam Books, 2016
573 p.
Vertaald als: De invasie van de Tearling

Vreemd hoe lezen kan lopen: dit is het tweede boek op rij dat ik lees waarin een personage Evelyn heet (mijn naam, maar dan verkeerd geschreven). Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit een boek gelezen heb waarin een personage mijn naam draagt en nu heb ik er twee na elkaar. Wil dat iets zeggen? Waarschijnlijk niet...

Dit boek wou ik eigenlijk al meteen lezen nadat ik het eerste deel, De kroon van de Tearling (Engels: Queen of the Tearling) uit had. En dat was in november 2015.

De verschijningsdatum van de vertaling werd echter steeds opnieuw naar achteren geduwd en uiteindelijk kocht ik het dan maar in het Engels afgelopen meimaand. En dan moet het lukken: eind juni verscheen de vertaling in het Nederlands en ik had mijn Engelse boek helemaal nog niet gelezen omdat ik het wou bewaren voor op reis. Och ja... Ik begon er aan op de tweede dag van mijn Londentrip, liet het dan liggen om Bodies of water uit te lezen en vandaag las ik de laatste 40 pagina's.

Eerst nog dit: het eerste boek (De kroon...) kreeg heel gemengde kritieken. Mensen waren er weg van of ze haatten dit boek met alles wat ze in zich hadden. Wat nog het meest tegen de borst stootte was dat ze niet van in het begin wisten dat het GEEN fantasy boek was, maar een boek dat zich afspeelde in de toekomst. Want waarom was de setting dan zo middeleeuws en waarom dook er hier en daar magie op? Eigenlijk vragen waar nog geen antwoord op kwam in het eerste boek. Maar voor mij was dit net een van de grootste aantrekkingspunten: tijdens het lezen werd duidelijk dat je niet zomaar één of ander fantasyboek zat te lezen en het hoe en waarom? Dat zou wel komen.

En dat kwam dus in dit tweede boek. Waren er nog talrijke vragen over "the crossing" - hierdoor kwamen mensen in de Tearling terecht - in het eerste boek, dan werden die ver allemaal opgehelderd in The invasion of the Tearling.

Kelsea, die in het eerste boek koningin van de Tearling werd en meteen bij het bereiken van de hoofdstad de Rode Koningin van het naburige land tegen de borst stootte en zo het land in chaos stortte, moet in het tweede boek de gevolgen van haar beslissingen ondergaan. De Rode Koningin is namelijk op weg met haar gigantische leger om de Tearling en de hoofdstad New London in te nemen.

Ondertussen ondergaat Kelsea heel wat veranderingen, niet alleen uiterlijk maar zeker ook in haar persoonlijkheid. Haar twee magische saffieren verschaffen haar daarnaast een blik in het leven van Lily, een vrouw die voor the crossing leefde. En hoewel ik Lily's verhaal in het begin een vervelende afleiding van de gebeurtenissen in de Tear vond, kon ik niet anders dan onderweg vallen voor dit imperfecte personage, net zoals Kelsea, die niet genoeg kon krijgen van Lily's verhaal.

Dat was trouwens niet het enige personage waar ik een zware boon voor had, ook Ewen, de bewaker van de gevangenis van de koningin, kon al meteen toen hij in het verhaal opdook op mijn sympathie rekenen. Deze simpele loebas (die wél kan schrijven) stal gewoon mijn hart. Hij observeert alles rondom hem met grote nieuwsgierigheid en probeert het op zijn manier te begrijpen. Hij komt niet zo veel voor in het boek, maar de stukjes die vanuit zijn standpunt beschreven worden, behoren tot de fijnste die je hier zal lezen.

Daarnaast blijft het een heel gewelddadige wereld: er wordt gemoord, verkracht en gefolterd dat het een lieve lust is, niet enkel in Kelsea's deel van het verhaal, ook Lily moet het één en ander ondergaan. YA is dit niet...

Maar wel één van de sterkste boeken die ik dit jaar al las. En eind november komt deel drie uit in het Engels. Wat zal dat niet geven, zeg.

Vier sterren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten