Dr. Jekyll and Mr. Hyde - nog twee verfilmingen

Toen ik een tijdje geleden Dr. Jekyll and mr. Hyde las, gooide ik er meteen twee verfilmingen van het boek achteraan.

En blijkbaar kon ik er niet genoeg van krijgen want ik bekeek de afgelopen week nog eens twee verfilmingen die van dicht of veraf met dit literaire meesterwerk te maken hadden.

Als eerste kwam Mary Reilly aan de beurt, de verfilming van het gelijknamige boek dat het hele Jekyll/Hyde-gebeuren vanuit de ogen van dienstmeid Mary Reilly beschrijft.

Mary Reilly - een Ierse - wordt in de film gespeeld door Julia Roberts, een Amerikaanse die met haar Iers accent geen blijf weet, het ene moment klinkt ze ietwat geloofwaardig Iers, het andere volbloed Amerikaans. Deze gaat trouwens ook de geschiedenis in als de film waarin Julia rare dingen met haar wenkbrauwen deed.

De film (en het boek waarschijnlijk) blijven dichter bij het originele werk dan de andere twee films die ik zag, zo doen zich een aantal incidenten voor die je niet in die andere films terugvindt - zoals het ondersteboven lopen en bijna tot moes trappen van een kind op straat.



Maar toch heb ik mijn bedenkingen bij deze film: Glenn Close bijvoorbeeld speelt een madam van een hoerenpaleis waar Hyde een kamer huurt en waar hij ook zijn perverse neigingen kan uitwerken. Ze wordt daar royaal voor betaald. Maar ze speelt dit zo geaffecteerd en over the top dat ik haar personage helemaal niet geloofwaardig vond en het voegde helemaal niets toe aan het eigenlijke verhaal.

Dat de mensen uit de omgeving van dr. Jekyll niet opmerken dat Hyde gewoon ook John Malkovich is, maar dan zonder gezichtsbeharing en met langere donkere haren, kwam mij eveneens vreemd voor.

Maar de film ademt een Victoriaanse sfeer uit die perfect past bij het verhaal. Het duistere met smog bevangen Londen, de slecht verlichte straten die volledig uit steen bestaan (geen sprietje groen te zien) en dan Jekylls laboratorium! Prachtig vormgegeven.

Tot op ongeveer een kwartier van het einde was ik helemaal mee in de film, ook de broeierige relatie die ontstaat tussen Hyde en Mary Reilly kwam mij geloofwaardig voor.

Maar dan... Ik had mij al afgevraagd hoe het kon dat Hyde zonder baard en snor rondliep, terwijl Jekyll wel over deze beharing beschikte en op het einde van de film krijg je het antwoord: ze moeten zonodig tonen hoe de transformatie van Hyde naar Jekyll in zijn werk gaat en dat was gewoon lachwekkend. De film had zonder gekund. (Als je nieuwsgierig bent: hier kan je de transformatie zien, maar wees gewaarschuwd).

Al bij al een best bekijkbare film, maar die transformatie op het einde was er mij te veel aan...

Enkele dagen later nam ik een eigen dvd uit het rek:
The league of extraordinary gentlemen.

Hoe ik aan de Deense versie van de dvd geraakt ben, is mij een raadsel... 

In deze film draait het niet uitsluitend om de figuur van dr. Jekyll en mr. Hyde. De league bestaat uit een aantal figuren uit Victoriaanse (en andere) literatuur die samen misdaad moeten bestrijden: Dorian Grey, Mina Harker, Alain Quartermain, de onzichtbare man... De film is dan ook gebaseerd op de eerste trade paperback van de comic met dezelfde naam.



Na het samenstellen van de league in Londen, moeten ze een laatste lid gaan halen in Parijs. Die heeft daar in de Rue Morgue wat moorden op zijn geweten. Maar het blijkt Hyde te zijn die hiervoor verantwoordelijk is, niet de oorspronkelijke dader uit het verhaal van Poe (geen spoilers he!). Ze halen hem binnen - na zowat de halve stad te hebben verwoest - en op de Nautilus van kapitein Nemo verandert het monster Hyde terug in Jekyll.

Waar Hyde in de andere films (en het boek) qua grootte Jekyll evenaart, is Hyde in deze film een mastodont van een wezen. Jekyll groeit van een normale man uit tot een groot gevaarte dat zonder veel problemen tussen schoorstenen slingert. Een aanpak die je ook in de film Van Helsing (nog een comicboekverfilming!) ziet, waarin Hyde eveneens eventjes opduikt als megagroot monster.

The league... is een pure actiefilm. Nadat ze in Parijs Jekyll zijn gaan halen, verplaatst het verhaal zich naar Venetië waar een mysterieuze figuur de hele stad wil opblazen. Waarom? Wie weet het?

Toch heb ik van deze film genoten want hij ziet er verdomd goed uit en de acteurs hebben overduidelijk veel plezier beleefd aan het maken ervan. Voor wie wat dichterlijke vrijheid kan waarderen (het blijven natuurlijk literaire figuren die uit verschillende boeken komen) en niet vies is van wat actie en explosies, is dit jouw film. Met andere woorden: de mijne.