133 p.
Niet vertaald
Soms kom je een boek tegen dat je gewoon moet lezen en deze Bodies of water valt volledig in die categorie.
Ik kwam het tegen bij verschillende booktubers die het allemaal gelezen hadden en het stuk voor stuk schitterend vonden. Sidenote: het waren booktubers die "serieuze" boeken lezen, niet de YA-brigade want daar laat ik mij voor niets meer vangen.
En aangezien het boek zich in Londen afspeelt en ik een tripje naar daar had gepland, leek dit mij het ideale moment om het te lezen. Ik las het in één dag uit op de trein van Londen naar Brighton (en terug). Met 133 pagina's is dat dan ook niet zo moeilijk...
Waarover gaat het?
Het boek volgt twee afzonderlijke, maar uiteindelijk verbonden verhalen: om en om zien we een hoofdstuk waarin Kirsten de hoofdrol speelt en een hoofdstuk met het personage Evelyn.
Kirsten is een pas terug single vrouw die een appartement gekocht heeft in een oud Victoriaans hospitaal naast de Theems. Ze zit daar helemaal alleen in de enige vleugel die al opgeknapt is, de rest van het gebouw staat er redelijk vervallen bij. Komt daar nog bij dat de Theems een vreemde aantrekkingskracht op haar uitoefent, ze kan uren staan staren naar het water vanuit de verschillende ramen in haar appartement. Uiteindelijk blijkt ze toch een bovenbuurvrouw te hebben, een vreemde "professor" die haar woning heeft volgestouwd met papieren en boeken en de verwarming op maximum heeft staan. Van deze Manon leert ze meer over de geschiedenis van het gebouw en de Theems.
Evelyn daarentegen is een patiënte in het Victoriaanse hospitaal. Ze is ernaartoe gestuurd door haar vader omdat ze een breakdown gehad heeft. De dokter schreef een waterkuur voor, iets waarvoor Wakewater House gerenommeerd was. Voor haar "hysterische aanval" was ze een adellijke vrijwilliger die gevallen vrouwen terug op het rechte pad probeerde te krijgen. In Wakewater sluit ze al snel vriendschap met Blanche, één van de andere patiënten.
Het rare is dat zowel Kirsten als Evelyn aan de Theems een vrouw met lange zwarte haren zien. Het gothic novel aspect kan zo beginnen...
Water is daarnaast een groot thema in dit boek, je hebt de Theems die naast het hospitaal vloeit en beide vrouwen blijkt aan te trekken. In Kirstens deel van het verhaal is het dan ook nog eens bijna constant aan het regenen en haar appartement krijgt af te rekenen met verschillende waterlekken. Evelyn moet natuurlijk haar watertherapie ondergaan, wat rare effecten op haar geest lijkt te hebben.
Een sfeervol boekje dat ik op de juiste plaats en tijd las.
Vier sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten