Maart wrap-up

Begin maart dacht ik eventjes dat ik ein-de-lijk uit mijn leesdip was nadat ik op 3 dagen tijd een boek had uitgelezen. Ik mocht tijdens die drie dagen terug ervaren hoe het voelt om met plezier met een boek bezig te zijn, niet te willen stoppen en tot in de late uurtjes door te gaan.

Maar het heeft niet mogen zijn. Toen ik met het boek klaar was, sloeg de malaise opnieuw ongenadig toe en kreeg ik enkel nog een boekje van 128 pagina's uitgelezen op zo'n 10 dagen en dat was nog niet eens een hoogvlieger te noemen...

Het strips lezen ging daarentegen in een hogere versnelling en op de teller van maart staan dan ook 20 gelezen items - waaronder zoals gezegd slechts 2 boeken. Maar liefst 12 (!) daarvan kregen van mij 4 sterren, je kan dus wel zeggen dat ik heel wat interessants gelezen heb ondanks de leesdip.

Het boek van de maand verdient die titel omdat ik nog eens mocht proeven van echt leesgenot:

Lieveling - Kim van Kooten

Geen liefelijk boek dit, hoewel je dat misschien door de cover en de titel zou kunnen gaan denken...

Kim van Kooten schreef het naar aanleiding van wat haar vriendin Pauline Barendregt over haar jeugd vertelde. Zij werd van een prille leeftijd systematisch door de vriend van haar moeder misbruikt en hoewel het boek aanvankelijk nog wat humor bevat, wordt de sfeer almaar grimmiger en het einde sloeg er helemaal in bij mij...

Ze kan een stukje schrijven, dat staat meer dan vast, en ze weet een heel delicaat onderwerp op een prachtige manier vast te leggen. Ik kon het boek gewoon niet neerleggen en las op een bepaalde nacht tot 1.30u door omdat het me zo vasthield.

Ga dit lezen!

De andere viersterrenboeken waren stuk voor stuk strips en een aanbeveling waardig:

Sandman 8-10 - Neil Gaiman

Hiermee is voor mij de Sandmanreeks ten einde, althans het officiële deel dan.

Er volgen nog 2 delen: Endless nights, waarin elk lid van de Endless zijn eigen verhaal krijgt en The dream hunters, waarin Gaiman de Japanse folkore induikt.

Old Pa Anderson - Hermann en Yves H.

De collectie Getekend doet het weer: een prachtig oneshot album uitbrengen van gerenommeerde stripmakers. In Old Pa Anderson pakken Hermann (illustraties) en zijn zoon Yves H. (scenario) de rassenscheiding en -discriminatie in het Amerikaanse zuiden van de jaren '60 aan.

Old Pa Anderson gaat, na de dood van zijn vrouw, op wraaktocht: acht jaar geleden verdween zijn kleindochter en het waren drie blanke hufters die daarvoor verantwoordelijk waren. Hij begint er aan, wetende dat het voor hem nooit prettig kan aflopen...

Sterke strip!

Krasse knarren 1-3 - Wilfrid Lupano en Paul Cauuet

Hier had ik een beetje andere verwachtingen bij, vooral omdat ik af en toe nogal wat vooroordelen ten opzichte van oude mensen heb. In Krasse knarren blijkt dat die oudjes een heel rijk verleden hebben en zich ook in het heden niet laten doen.

Elk album focust op één van de drie krasse vrienden Antoine, Pierre en Mimile, switchend tussen heden en verleden.

Grappig én maatschappijkritisch. Een aanrader.

Trashed - Derf Backderf

Vorig jaar las ik Mijn vriend Dahmer van dezelfde auteur en die behaalde plaats 6 in mijn Strip top 10 van 2015.

Grote kans dat deze Trashed mijn top 10 van 2016 zal halen want het was een heel interessante leeservaring. Derf Backderf werkte zelf een jaar lang als vuilophaler in zijn thuisstad en verwerkt die ervaringen in een strip over afval in Amerika. Je hebt de raamvertelling van een college drop-out die iets met zijn leven moet aanvangen en bij de vuilkar gaat werken, maar Backderf stopt nog meer in zijn strip: diagrammen van hoe een stort eigenlijk werkt, de vuilkar zelf en wat en hoeveel mensen eigenlijk weggooien. Hallucinant met momenten.

De geur en de vliegen moet je er zelf bij denken, maar dat gebeurt eigenlijk zonder veel moeite... Aanrader.

Als afsluiter dan nog mijn teleurstelling van de maand:

Bitch planet, volume 1 - DeConnick, De Landro, Soma en Wilson

Geprezen als feministisch en vernieuwend.
Een hoopje lelijke onzin bij elkaar, volgens mij...

Eerst en vooral is de tekenstijl van Bitch Planet iets waar je serieus aan moet wennen: die is namelijk spuuglelijk en doet soms zelfs gewoon pijn aan de ogen. Daarnaast is het beeld van de wereld die geschetst wordt allesbehalve fraai: vrouwen die "non-compliant" zijn, worden verkast naar "Bitch planet", de grootste vrouwengevangenis op een afgelegen planeet. Daar worden ze aan allerlei vernederingen onderworpen (hoe zoveel naakt er in de preutse VS kon blijven in staan, is mij een raadsel) en ontsnappen is zo goed als onmogelijk.

Het kon me allemaal niet boeien en de volgende delen zal ik dan ook aan mij laten voorbijgaan. Soms is het gewoon geen match he..

Alles wat ik las in maart.