vrijdag 29 mei 2015

Mein Kopf ist wie ein Märchenland...


Gisteren was het eindelijk zover: het tweede bezoek van Helene Fischer aan ons Belgenlandje in de Ethias Arena in Hasselt en de eerste keer dat ik hiervoor een ticket kon bemachtigen.



In november zag ik al haar zaalshow "Farbenspiel live" in Berlijn, nu kwam ze met "Farbenspiel die Stadiontournee" aandraven, nog steeds steunend op haar cd Farbenspiel uit 2013.

Ik was benieuwd of ze haar concert zou aangepast hebben. Was dit hetzelfde als in Berlijn geweest, geen probleem, maar ze had toch zes maanden om met iets nieuws op de proppen te komen.


Start van de Stadiontournee was afgelopen dinsdag in Düsseldorf en natuurlijk kon ik mij niet inhouden en was ik op woensdag al verwoed op zoek naar concertfilmpjes en besprekingen om te zien of het anders zou zijn. Mijn vrees bleek ongegrond: ik zou een serieus vernieuwd concert te zien krijgen.

Ter voorbereiding had ik donderdagnamiddag verlof genomen om mij helemaal klaar te stomen voor het Duitse feestje. Een royale besproeiing met That's me, Helenes eigen parfum, mocht daarbij natuurlijk niet ontbreken. Dit kwam eind vorig jaar op de markt - helemaal op tijd voor de eindejaarsfeesten - en is enkel te verkrijgen bij parfumerie Douglas in Duitsland. Mijn exemplaar werd tijdens het bezoek aan de kerstmarkt van Bonn op de kop getikt als nieuwjaarscadeautje voor mezelf. Het parfum heeft ondertussen ook al 2 prijzen gewonnen, zoals je kan zien.

Bron: www.douglas.de

Een paar weken geleden kwam een tweede parfum uit, Me, Myself & You, ik weet dus al waarnaar ik op zoek zal gaan als ik de volgende keer in Duitsland ben...

Voor ik over het concert begin, moet ik eerst eventjes verder uitweiden over de zaal en het publiek: is een Helene Fischerconcert in Duitsland een familiegebeuren waar je iedereen van 7 tot 77 kan terugvinden, was het in Hasselt vooral een bejaardenbedoening. Ik denk dat er héél weinig toeschouwers (het waren er zo'n 10.000 in totaal) onder de zestig te vinden waren, ik voelde me er niet echt op mijn plaats... Dit had tot gevolg dat het qua ambiance ook een stuk minder was: een zeventiger gaat minder snel van zijn stoel opspringen en staan meeshaken met de muziek dan een meer jeugdiger publiek, iets wat Helene ook merkte bij aanvang van het concert, ze moest er precies een beetje inkomen...

De Ethias Arena zelf was eveneens wennen voor mij. Ik was er nog nooit geweest en in vergelijking met de megadome die de O2-World in Berlijn was, viel het mij dik tegen, 't was net een parochiezaaltje in vergelijking met laatstgenoemde zaal...

Links: O2-World - Rechts: Ethias-Arena
De zwarte punt is waar ik zat in de zaal

Ik dacht aanvankelijk dat ik slechtere plaatsen had dan in Berlijn, dat bleek echter helemaal niet waar te zijn: ik zat zelfs dichter bij het podium.

Maar het moet hier eigenlijk over het concert gaan en dat was regelrecht een knaller te noemen! Ik had al gelezen dat ze met vuurwerk over de brug zou komen, maar het eerste nummer werd letterlijk met vuurwerk, confetti en slingers de zaal in geknald, de pret kon beginnen.



Na een drietal nummers en ver 10 minuten geklets (Helene Fischer is naast een goeie zangeres ook een eersteklas babbelkous tijdens haar optredens), vroeg ze of ze "auf Deutsch oder auf Englisch" haar verhaal moest doen. De hele zaal brulde als uit één mond "DEUTSCH!", tja, die oudjes kennen geen Engels, maar den Duits heeft hen nog de taal bijgebracht blijkbaar...

De titel Farbenspiel werd letterlijk genomen: in Berlijn was het nog een show die draaide rond de verschillende seizoenen, hier knalde de kleur van het podium en de 2 megaschermen die ernaast stonden gemonteerd.


Er werd gedanst, gezongen, ze gooide er een rondje covers tegenaan, waarbij ze het magistrale Männer van Herbert Grönemeyer coverde, niet meteen bekend bij de rest van de zaal, maar ik vind het een prachtnummer, dus dat was een mooie verrassing.



Tijdens de Farbenspiel live tournee werd ze nog vergezeld van een meer dan oversized vogel, waar ze al zingend mee door de zaal vloog, echt een magisch moment te noemen.

De enige deftige foto die ik trok tijdens het concert in Berlijn
Maar de bekabeling van de vogel was niet aanwezig in Hasselt, dat had ik al gecheckt bij het plaatsnemen in de zaal. Het kon echter niet anders dan dat Helene met iets spectaculairs zou afkomen, daarvoor ken ik haar optredens onderhand genoeg. En ja, het is haar al voorgedaan door andere zangers en zangeressen, maar wat zij aandurft is altijd nog dat beetje extra: ze zoefde gewoon aan 4 kabels door de arena waarbij ze nog wat acrobatiek ten beste gaf terwijl ze aan het zingen was, zeker één van de hoogtepunten van de avond!



Hierna kwam een akoestisch gedeelte, waar ze een aantal van haar nummers in de naakte versie neerzette en ook The rose, waarvoor ze natuurlijk de ideale stem heeft. Ze zong die nummers op een podium in het midden van de zaal (ze was daar met haar kabeltuig geland) en ik vroeg mij al af hoe ze terug op het grote podium zou geraken. In de vorige versie zat ze in een bootje dat door potige mannen terug werd gedragen, maar hier zag ik dat niet direct gebeuren. Deed het ook niet: ze werd omringd door bodyguards naar het podium begeleid.

Terug op het grote podium kon het ultieme feest losbarsten: haar grootste hits, die het wat oudere publiek toch bleek te kennen, werden uit volle borst meegezongen en het middendeel van de zaal stond mee te fuiven en te shaken op de muziek. Waar ik zat, bleef iedereen netjes op zijn stoel zitten, dat deed ik dan ook maar...

De bisnummers zetten het feestje door met als grote afsluiter natuurlijk haar megahit Atemlos durch die Nacht. Rond dat ogenblik zaten er ook een aantal apezat in de zaal die maar oh oh bleven brullen op de verkeerde momenten in het liedje, ergernis...



Mooie foto's heb ik niet kunnen nemen tijdens het concert, de app die een megacoole lichtshow beloofde, werkte niet op mijn GSM en buiten geraken uit een concerthal als je omringd wordt door bejaarden is niet makkelijk, maar ik heb een mooie avond beleefd met één van de meest getalenteerde zangeressen van het moment, wat wil een mens nog meer?

Het concert kwam zelfs in onze media aan bod: het laatavondjournaal had er een item over en in Het belang van Limburg wijdden ze er een pagina aan.

Oh ja, ze had ook nog een voorprogramma: Glasperlenspiel, een popgroepje uit Duitsland dat een half uurtje liedjes mocht zingen. De zangeres deed heel hard haar best, maar een Helene is ze niet en eerlijk? Voor hen zat niemand in de zaal...

De concertfilmpjes in deze blogpost komen allemaal van Youtube en werden (niet door mij) gefilmd tijdens het eerste concert in Düsseldorf op 26 mei 2015.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten