Na de films volgen de boeken die ik dit jaar gelezen heb.
Net als in 2013 deed ik mee aan de Goodreads Reading Challenge en stelde mijn doel op 100 te lezen boeken. Voor er iemand begint te gillen: ik lees ook pakken strips en die worden bij Goodreads gewoon bij de boeken geteld. Mijn uiteindelijke totaal werd 125 gelezen exemplaren, waarvan 94 strips.
Wie een beetje kan tellen, weet al dat ik 31 boeken las, waarvan 3 in het Duits, 2 in het Engels en 8 kwamen er uit de jeugdafdeling van de bibliotheek.
Maar genoeg cijfertjes, we gaan de lettertjes beoordelen nu!
Voor mijn favoriete boeken van 2014 ga ik af op de boeken die van mij 5 sterren kregen op Goodreads en dat waren er dit jaar 7.
Maar 5 sterren wil natuurlijk niet zeggen dat ze allemaal even goed waren, er springen er altijd een paar nét dat beetje meer bovenuit en vandaar wordt de absolute winnaar van 2014 bij mij:
Die Wand van Marlen Haushofer (vertaald als De wand)
Een vrouw bevindt zich, na wat eerst een weekendje uit met vrienden in de Oostenrijkse bergen moest worden, plotseling alleen in een berghut en rond het dal is een onzichtbare wand opgetrokken die ze met geen enkel middel kan doorbreken. Haar enige gezelschap zijn een hond, een koe en een kat.
Na 2 jaar begint ze haar verhaal op te schrijven, meer om zelf het verstand niet te verliezen dan in de hoop dat ooit iemand het zal lezen, en dat is ook waar het boek begint.
Op zich zou je denken dat er niet echt veel gebeurt in het boek, en dat is ook zo. Maar het is geschreven in zo'n mooie taal, met zo'n doorvoelde emoties, dat ik het amper kon wegleggen.
Marlen Haushofer (Oostenrijkse) is ondertussen al zo'n 42 jaar dood en schreef Die Wand in 1963, wat niet wegneemt dat het een actueel boek blijft.
Het werd ondertussen ook verfilmd (de cover van het boek is de filmposter), maar ik durf die niet echt te bekijken uit angst dat ik een mooie leeservaring zou verknallen...
Hierna volgen de andere 5-sterrenromans, in volgorde van hoe schitterend ik ze vond (maar dat waren ze natuurlijk allemaal):
Stoner van John Williams
Alleen al voor die verweerde kop op de cover zou je het boek gaan lezen... Zelf hield ik de boot wat af want als ontelbare mensen tegen mij zeggen dat ik een bepaald boek MOET lezen, ga ik het natuurlijk helemaal niet lezen, zo zitten we dan ook weer in elkaar.
Het was pas toen mijn totaal niet lezende moeder opperde dat ze het wel zou willen lezen, dat ik het ook ter hand nam. En jawadde, wat een leeservaring!
Eigenlijk gebeurt er niet bijster veel, het boek beschrijft het leven van William Stoner van het moment dat hij naar de universiteit trekt tot aan zijn dood. En wat een doodnormaal en miserabel leven is dat, zeg. Hij is nooit een uitblinker, rolt van het ene moment in het andere, moet dromen opgeven, een feeks van een vrouw doorstaan en een dochter uit zijn leven zien verdwijnen.
Ook dit boek werd al een hele tijd geleden geschreven (1965), maar zijn werk is de laatste jaren aan een terugkeer bezig, nadat Stoner in de VS werd heruitgegeven in 2006.
We are all completely beside ourselves van Karen Joy Fowler (nog niet vertaald)
Dit is een boek dat ik in de bibliotheek toevallig in mijn handen kreeg en op basis van de korte inhoud besloot een kans te geven.
Eigenlijk mag ik hier enkel deze korte inhoud vermelden, meer vertellen zou een misdaad zijn, iedereen moet dit boek voor zichzelf kunnen ontdekken.
Rosemary Cooke had ooit een broer en een zus die op verschillende tijdstippen uit haar leven en dat van hun gezin verdwenen. Eerst haar zus Fern en een aantal jaren later haar broer Lowell. Haar ouders weigeren nog over hun 2 verdwenen kinderen te praten en bij familiebijeenkomsten is het net alsof ze nooit bestaan hebben.
Wanneer Rosemary op de universiteit Harlow ontmoet, kan die niet meer van haar verschillen en de herinneringen aan Fern beginnen op te borrelen.
Van Karen Joy Fowler had ik voordien enkel De Jane Austen leesclub gelezen, een boek dat de chicklit nauwelijks ontsteeg en het is maar best dat ik niet meer wist dat het dezelfde auteur was, anders had ik een prachtig boek links laten liggen...
Oranje is het nieuwe zwart van Piper Kerman
Wie heel het gedoe rond Netflix een beetje volgt (of op tv in reclamespotjes erdoor gebombardeerd wordt), heeft zeker al gehoord van de serie Orange is the new black. De door hen geproduceerde serie is enkel te bekijken via hun online streamingdienst, en is ook één van de grootste verkoopsargumenten om mensen naar Netflix te lokken.
De serie is gebaseerd op dit boek, het relaas van Piper Kerman (in de serie omgedoopt tot Piper Chapman) en het jaar dat ze doorbracht in een vrouwengevangenis voor drugsgerelateerde feiten in haar studentenjaren.
Natuurlijk had ik deze topserie al gezien vóór Netflix naar België kwam (ik heb zo mijn middelen...) en het boek was dan ook een must-read, al was het maar om te zien hoeveel van het originele materiaal nog terug te vinden was in de serie.
Genoeg, zou ik zo zeggen, maar het boek op zich is meer dan het lezen waard. Piper mag dan een beetje de naïeve blanke, blonde en blauwogige uitschieter in het gevangenissysteem zijn, ze praat met zoveel liefde en passie over haar medegevangenen, dat je alleen maar van dit boek kan gaan houden.
Wil je het niet lezen (waarom???), kijk dan zeker eens naar de serie, want voor wie geen Netflix wil nemen: het eerste seizoen is ondertussen te verkrijgen op dvd en het tweede komt er ergens in maart aan.
Nog een reden pro om te kijken: toen het 2e seizoen vorig jaar op 6 juni volledig op Netflix werd gezet (zo doen ze dat daar), waren er een pak mensen in de VS die een dagje vrij namen om het hele seizoen in één ruk te kunnen uitzitten, zó goed is het gewoon!
Alle sieben Wellen van Daniel Glattauer (vertaald als Leo@Emmi: stormbestendig)
Dit is het vervolg op Gut gegen Nordwind (Goed tegen noordenwind), een boek dat hoog scoorde in mijn eindejaarslijstje van 2012. En hoewel het een beetje is zoals met zowat alle sequels, heeft deze wat van zijn aantrekkingskracht verloren maar is het nog steeds een meer dan leeswaardig boek.
Emmi en Leo zoeken terug contact met elkaar via de virtuele weg (ze hebben elkaar nog steeds niet in levenden lijve ontmoet) en het ene na het andere grappige, ontroerende, enerverende moment doet zich voor.
Enkel te lezen als je Gut gegen Nordwind al gelezen hebt, anders zal het een beetje vreemd overkomen vrees ik...
Verlaten van Charlotte Link
Een thriller gaat er bij tijd en stond ook in en als ze zo spannend zijn als deze Verlaten, kan ik niet anders dan hem aanprijzen in mijn jaaroverzicht.
Ik had nog nooit iets gelezen van deze auteur, maar daar zal in de toekomst verandering in komen, zéker als haar andere werk ook zo goed blijkt te zijn.
Een vrouw wordt op een zonnige augustusdag ontvoerd. Haar ontvoerder sluit haar op in een kist in een verlaten grot en belooft de volgende dag terug te komen. Diezelfde avond wordt hij opgepakt voor andere feiten en komt pas 2 jaar later terug vrij.
En dan beginnen de bizarre voorvallen in zijn leven: zijn ex-vriendin wordt verkracht, zijn moeder ontvoerd... Wie zit daar achter?
En dan is er ook nog de rouwende man die al 2 jaar niet weet wat er met zijn vrouw gebeurde en net een nieuwe liefde in zijn leven durft toe te laten...
Ik las het boek in 4 dagen uit (Hoe ik dat doe? Simpel: niet slapen), gewoon omdat ik moest weten hoe de vork in de steel zat. Een heel intelligente thriller, nog van dat!
Iemands lief van Bart Moeyaert
Bart Moeyaert mag in dit overzicht ook niet ontbreken. Hij schrijft steevast de mooiste Nederlandse zinnen en dit in zo'n gebalde boekjes, hoe doet hij dat toch?
Iemands lief is een bewerking van L'histoire du soldat van Ramuz (niet dat ik dit ken) en er werd hem gevraagd om dit te doen voor een muzikale theaterbewerking hiervan. Het stuk werd slechts 1 keer opgevoerd, maar kan je integraal bekijken op Youtube. Prachtig!
Het boek op zich is ook heel goed te lezen, het ritme moet je er dan zelf gaan inleggen, maar da's geen probleem, dat gebeurt vanzelf.
En dan nog even iets over mijn grootste leesteleurstelling van 2014:
Spaar de spotvogel van Harper Lee.
Het boek stond al sinds 2010 in mijn boekenkast te schreeuwen om een leesbeurt, het werd toen heruitgegeven in het Nederlands door De Bezige Bij en had een cover waar ik niet aan kon weerstaan.
De cover was dan ook het beste van het hele boek...
Spaar de spotvogel is een klassieker in de Amerikaanse literatuur en highschoolstudenten worden verplicht om het in de lessen Engels tot in de kleinste vezels van het papier te ontleden. Het boek wordt ook in talrijke series en films vernoemd, al dan niet om parallellen te leggen met de eigen verhaallijnen. De moeite om eens ter hand te nemen, zou je denken.
Wel, ik vond het niet meer dan een overroepen, opgeklopt kinderboek, maar dat zal dan wel weer aan mij liggen waarschijnlijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten