Elk land heeft wel zo zijn supersterren die in het buitenland niet of nauwelijks bekend zijn.
Kijk bijvoorbeeld maar naar Robbie Williams, groot in Europa maar een complete nobody in de VS en daarom woont hij daar ook, lekker anoniem.
Je zou kunnen zeggen dat Helene Fischer er ook zo eentje is, één van de grootste (euhm... daarover later meer) zangeressen in Duitsland, televisiepresentatrice (al 3 jaar op rij heeft ze een drie uur durende show met Kerstmis op de Duitse zender ZDF, de vierde show komt er eind dit jaar aan) en all-round entertainer. Afgelopen donderdag kreeg ze een Bambi voor beste entertainment, waarna ze zich naar de O2-World in Berlijn moest spoeden waar ik vol ongeduld op haar concert zat te wachten.
"Helene wie?", hoor ik denken. Wel, niet zomaar een onbekende zangeres uit Duitsland, haar laatste 2 cd's hebben maanden (respectievelijk 36 en 45 weken) in de Vlaamse Ultratop gestaan, ze heeft dus zéker haar fans in Vlaanderen. Haar nummers worden hier echter nooit gedraaid op de radio, enkel en alleen omdat de platenfirma's ze té graag laten coveren door bijvoorbeeld Laura Lynn (zeker 3 nummers) en Lindsay (1 nummer, vertaald door broer Christoff), maar deze pensenkermiszangeresjes vallen compleet in het niet naast het originele product en zelfs Sasha & Davy wisten een nummer van haar te verknallen.
Wanneer ik voor het eerst van Helene Fischer hoorde, kan ik mij eigenlijk niet herinneren, maar waarschijnlijk zal het wel via Youtube geweest zijn dat ik de eerste videootjes met optredens van haar bekeken heb. Ze timmert al van 2005 aan haar carrièreweg (met een eerste cd in 2006), voor mij begon het met haar Best of cd uit 2010, die ik mij ergens in 2012 zal aangeschaft hebben.
 |
| De collectie tot nu toe (en ja, da's een gekopieerde cd daar) |
Het bewijs was er afgelopen donderdag in Berlijn: het publiek bestond uit jong en oud (en neem dat maar letterlijk: oude omaatjes die amper de trappen op en af geraakten en kinderen van 6-7 jaar oud met hun ouders), twintigers (en niet enkel van de truttige soort), dertigers,... soit een mooie doorsnede van de Duitse bevolking. En allemaal waren ze daar om dat brokje (ze is slecht 1,58m groot) Rusland-Duitse energie aan te moedigen.
Maar waarom zou ik in godsnaam naar Berlijn trekken voor een concert?
Wel, na de eerste cd die ik van haar kocht (er zouden er nog volgen...), wou ik absoluut eens een concert van haar meemaken, zeker na de filmpjes die ik ervan gezien had. Ze weet namelijk iedere keer weer een enorm spektakel te maken van haar optredens. En natuurlijk was ik te laat om haar in oktober 2012 in Hasselt te zien, ik kom altijd een tram te laat als het daar op aankomt...
Deze keer ging ik dus niet mijn kans laten voorbijgaan en aangezien ze op mijn verjaardag (!!!) met haar nieuwe tournee Farbenspiel in Berlijn optrad, wou ik daar unbedingt bij zijn. Dat concert was jammer genoeg al uitverkocht, maar ze gaf 3 concerten na elkaar en voor het tweede wist ik in februari dit jaar een ticket te bemachtigen ('t was een opgave hoor...). Mijn geluk kon niet op, de reis naar Berlijn was dan ook gauw geboekt en vorige donderdag zat ik vol verwachting in de O2-World.
En wat een avond was het! Aangezien ze eerst haar Bambi moest gaan halen, begon het concert pas om 21.00u, het einde was rond middernacht. En natuurlijk had ze haar Bambi vast toen ze op het podium verscheen, ze moest toch bewijs leveren van haar uurtje vertraging, niet? Wat volgde was de ene hit na de andere, een serieuze eighties rock-medley, zelfs Evanescence passeerde de revue en niet te vergeten dé hit uit dé Disneyfilm van het moment: Lass jetzt los (ofte Let it go), mijn avond was gewoon compleet.
En dan nog dit: enkele dagen nadat ik mijn ticket voor Berlijn had gekocht, kwam de mededeling dat ze in mei volgend jaar tóch een concert in Hasselt zou geven, volgende afspraak met Helene is dus donderdag 28 mei 2015!
Als afsluiter wil ik nog wat ik haar allermooiste liedje vind meegeven, uit haar vorige tournee "Für einen Tag": Sehnsucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten