En wat doe ik liever dan lijstjes maken? Juist: niets!
Mijn criterium voor "beste films" is eenvoudig: het moet gaan over films die ik in een cinemazaal gezien heb, waar ik m.a.w. geld voor heb willen uitgeven.
2010 was wat mij betreft een beetje een mager jaar, aangezien ik slechts 39 films in het donker bekeken heb - en ja, dat is weinig naar mijn normen, normaal gezien leunt het aantal tegen de 50 aan.
Desalniettemin is er toch een top 10 ontstaan (opgelet: lang bericht).
1. Mary and Max
Dé ontdekking van het jaar voor mij. Het kleinood stamt al uit 2009, maar ik heb het pas dit jaar kunnen proeven in een cinemaatje in Dresden en het is een film om meteen verliefd op te worden!
De kleine Mary wordt genadeloos gepest in het Australische dorpje waar ze woont en is wanhopig op zoek naar een vriend. Die vindt ze in Max, een 40-jarige New Yorker met het Aspergersyndroom. Er ontstaat een uitgebreide briefwisseling tussen hen die hun beider levens zal veranderen.
Wie op het eind van deze film geen traantje wegpinkt, heeft echt geen hart...
2. A single man
Een man heeft genoeg van het leven en wil er een einde aan maken. We volgen hem in de dagelijkse bezigheden van wat hij als zijn laatste dag beschouwt.
De film is visueel een pareltje en de vertolking van Colin Firth is hartverscheurend. Enkel spijtig dat de Oscar hem voor deze rol niet gegund was, gelukkig werd hij hiervoor op andere prijsuitreikingen wél gehuldigd.
3. Kerity, het geheim van Eleanor
Een ontdekking op het filmfestival van dit jaar: een kinderfilm over een jongetje dat niet kan lezen, maar van zijn oma haar hele bibliotheek erft en de sprookjesfiguren moet redden door - juist ja - te lezen...
Heel eenvoudig getekend, met een plot voor de kleinste lezertjes (en kijkertjes natuurlijk), maar o zo hartverwarmend en meeslepend.
Een aanrader voor groot en klein!
4. Les aventures extraordinaires d'Adèle Blanc-Sec
Over deze film heb ik het hier al uitgebreid gehad.
5. Up in the air
Wil je George Clooney eens in een ander soort rol zien? Dan is Up in the air je film!
Hij speelt er een "professionele ontslaggever" die letterlijk uit zijn koffer leeft en meer tijd in vertrekhallen van luchthavens doorbrengt dan in zijn eigen huis. Op een dag leert hij daar de gelijkgestemde Alex kennen en valt eigenlijk als een blok voor haar. Hij wil zelfs zijn jachtige leven aanpassen om meer tijd met haar te kunnen doorbrengen.
De film verveelt geen moment, heeft grappige stukjes, maar baadt ook in een sfeer van wrangheid en "den George" geeft dat allemaal prachtig weer.
6. Inception
Nog een visueel verbluffende film. Al van toen ik de trailer voor de eerste keer zag, stond hij op mijn verlanglijstje.
Waarover de film gaat? Wie zal het zeggen... Dromen spelen een rol, het onderbewustzijn beïnvloeden zit er ook ergens in verweven en Leonardo DiCaprio bewijst nogmaals dat hij zijn Titanicdagen eindelijk achter zich heeft gelaten.
Wie zich niet te veel aantrekt van de plot (je hoofd gaat er toch maar van tollen) en zich laat overdonderen door de mooie plaatjes, zal een paar leuke uurtjes doorgebracht hebben.
7. Another year
De nieuwe Mike Leigh en een goed-gevoelfilm uit mijn filmfestivalperiode.
Tom en Gerry (ja, lach er maar mee) zijn een ouder koppel dat dolgelukkig is in het leven en met elkaar. De echte "sterren" van de film zijn hun vrienden die als satellieten rond hen draaien - en dan vooral de wat oudere en wanhopige Mary (Lesley Manville, I love you!) - en de film zijn hart en ziel geven.
8. Potiche
Als zelfverklaarde François Ozonfan kan ik natuurlijk niet anders dan zijn jongste worp in dit lijstje op te nemen. De film werd al kort besproken in mijn overzicht van het filmfestival, maar er mogen hier ook nog een paar woordjes over gezegd worden.
Catherine Deneuve speelt Suzanne, de vrouw van een fabrieksbaas die nergens iets te zeggen heeft: niet thuis, niet op het werk van haar man, niet tegenover haar kinderen... Tot haar man op een dag tijdens een staking gegijzeld wordt en een lange herstelperiode tegemoet gaat. Suzanne begint zijn zaken op de paraplufabriek te behartigen en doet dat eigenlijk véél beter dan haar echtgenoot.
Cathérine Deneuve schittert in deze rol, maar ik wil toch ook even Jérémie Renier vermelden die het scherm betovert als haar flamboyante paraplu-ontwerpende zoon.
9. Mr. Nobody
Jaco Van Dormael liet de wereld 13 jaar wachten op zijn volgende film. Gelukkig voor ons is hij meer dan het bekijken waard.
Het verhaaltje van de film is eenvoudig: Nemo moet als kleine jongen verschillende keuzes maken en die beïnvloeden zijn verdere leven. Origineel hier is dat we al de uitkomsten van zijn verschillende keuzes te zien krijgen en dat op een manier die heel goed te volgen blijft door het gebruik van kleur. Ook de sprongen naar de toekomst zitten mooi verwerkt in de film.
Prachtig en dat van Belgische makelij...
10. The road
De verfilming van het boek van Cormac McCarthy door John Hillcoat (zie ook The proposition, een western die zelfs mij kon boeien).
Vrolijk word je er niet van en je vertrouwen in de mensheid krijgt serieus een deuk, maar dit verhaal van een rondzwervende man met zijn zoon door een post-apocalyptisch landschap wordt zo fijn verteld dat je wel blijft kijken.
Het is ook niet allemaal kommer en kwel, er zijn ook leuke momenten tussen vader en zoon, maar het algehele gevoel is er eentje van gelatenheid en wantrouwen.
Voilà, dit was mijn filmoverzicht, volgende in rij is mijn boekentop van 2010!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten