zondag 1 mei 2016

April wrap-up


I'm baaaaaaaaaaaaaaaaack!!!

De afgelopen maand was een leesfeestje: ik las 17 items in april, waarvan 7 (zeven!!) boeken. Toegegeven, ze waren niet allemaal van dezelfde dikte, drie ervan waren zelfs regelrecht flinterdun te noemen, maar ik heb er toch maar eventjes zeven gelezen!

De drie (volwaardige) romans die ik achter de kiezen heb, waren stuk voor stuk goedgekozen en kregen allemaal 4 sterren van mij op Goodreads. Twee van de dunner uitgevallen exemplaren kregen van mij 5 sterren, maar toch wordt een viersterrenboek mijn boek van de maand:

Een man die Ove heet - Fredrik Backman

Dit kreeg dus 4 sterren maar verdient zeker 4.5/5. Jammer genoeg kan je dat niet geven op Goodreads en naar boven afronden zit er bij mij niet in...

Ove uit de titel is een man van 59 die net zijn vrouw en job verloren heeft, zich vooral druk maakt over wat zijn buren allemaal verkeerd doen en ook nog af te rekenen heeft met een zwerfkat die zich in zijn huis en leven wil binnenwurmen. Op de achterflap staat: "Maar Ove is niet bitter, hij gromt alleen een beetje, en hij heeft inderdaad niet steevast een glimlach op zijn gezicht." Wat ook niet moet. En eigenlijk wil hij gewoon in alle rust en stilte zelfmoord plegen, niet omdat hij depressief is, maar gewoon omdat het voor hem welletjes geweest is, er is niets meer dat hem hier houdt. Dat is echter buiten zijn nieuwe buren gerekend, die "volslagen idioten" zijn en zelfs niet weten hoe ze met een aanhangwagen moeten rijden...

Hoewel ik geen grumpy old man van 59 ben, kon ik mij helemaal inleven in de leefwereld van Ove, ik versta die mens gewoon...

En wie nu zou denken dat het een kommer en kwel boek is, heeft het mis: Een man die Ove heet is één van de grappigste boeken die ik de afgelopen tijd gelezen heb (niet dat dat er zoveel waren) en het was een beetje jammer toen ik na 319 bladzijden afscheid moest nemen van Ove en zijn wereld.

Een dikke aanrader!

Ook de twee vijfsterrenboeken waren aanraders:

Quatertemperdagen - Erik Vlaminck

Vorig jaar las ik Suikerspin (nummer 1 in mijn jaaroverzicht) en Miranda van frituur Miranda van Erik Vlaminck. Ik wou hierdoor absoluut nog meer lezen van zijn hand. Dat werd in april het eerste deel van Het schismatieke schrijven: kroniek van een familie, een reeks van 6 dunne boekjes waarin hij de geschiedenis van zijn familie vertelt.

In zijn eigen Vlaamse stijl - waar ik in Suikerspin enorm aan moest wennen, maar die hier heel welkom was - beschrijft hij het leven van zijn grootmoeder dat allesbehalve gemakkelijk geweest is. Kommer en kwel was hier dus wél aanwezig, maar je krijgt er ook een grandioos geschreven boek(je) voor in de plaats.

De twee volgende delen Wolven huilen en Stanny, een stil leven liggen al klaar om aangepakt te worden.

Voor we met z'n allen uit elkaar vallen - Bart Moeyaert

Het zoekend hert laat sinds 2011 ieder jaar een schrijver een nieuwjaarslezing geven en in 2016 was het de beurt aan Bart Moeyaert.

Hij beschrijft in dit 48 pagina's tellende kleinood hoe de mensheid het heel moeilijk heeft om met elkaar te communiceren, zowel in de kleine familiekring als in een totaal onbekend en vreemd land.

Echt mooi, zonder meer.

Dan nog enkele viersterrenaanraders:

Our endless numbered days - Claire Fuller

Wanneer Peggy acht jaar oud is, neemt haar vader haar mee naar een afgelegen hut in het bos. Hij maakt haar wijs dat de rest van de wereld verdwenen is en dat zij twee de enige overlevende mensen op aarde zijn.

Negen jaar later duikt Peggy terug op in de bewoonde wereld zonder dat iemand weet wat er in al die jaren met haar gebeurd is.

Het boek wordt vanuit het standpunt van Peggy verteld, wisselend tussen haar achtjarige en zeventienjarige zelf. We krijgen te zien hoe zij en haar vader proberen te overleven in het bos, een omgeving die tegelijkertijd vijandig en beschermend blijkt te zijn.

Ik hoorde voor het eerst over dit boek op het Youtubekanaal Reads and Daydreams van Lauren Whitehead. Zij weet heel gepassioneerd over boeken te vertellen, is helemaal niet geïnteresseerd in YA (wat een verademing is op Booktube...) en haar leessmaak komt nogal overeen met de mijne, dus dit boek - hoewel zij het toen nog niet gelezen had - wou ik zeker uitproberen.

Het is ondertussen ook al verschenen in het Nederlands als Onze eindeloze dagen.

Stad der dieven - David Benioff

In het bezette Leningrad van 1942 probeert de 17-jarige Lev te overleven in een stad waar geen eten meer te vinden is. Wanneer hij op een avond wordt opgepakt voor het plunderen van de zakken van een dode Duitse soldaat, denkt hij dat zijn laatste uur geslagen heeft, want plunderaars krijgen de doodstraf.

Hij wordt echter tot bij de kolonel gebracht en krijgt de opdracht om, samen met deserteur Kolja, binnen de week op zoek te gaan naar 12 eieren voor de bruidstaart van de kolonelsdochter. Begin er maar eens aan, in een stad waar zelfs geen kip meer te vinden is...

De twee jonge mannen gaan op weg, waarbij ze zowel Russische als Duitse soldaten moeten weten te omzeilen, aan een koppel kannibalen moeten ontsnappen, in een bordeel terechtkomen en uiteindelijk de Duitsers te slim af moeten zijn. Een schelmenroman pur sang dus, maar wel eentje met een goed voorbereide historische inslag, waardoor het soms is alsof de schrijver snel-snel een voor hem interessant weetje in het boek moet stoppen (de hondenscène bijvoorbeeld), maar laat dat de pret niet drukken, het blijft een grappige roman met weliswaar soms gruwelijk passages.

Zo heb ik het graag.

Solo deel 1-3 - Oscar Martin

Solo is een (gemuteerde) rat die moet zien te overleven in een post-apocalyptische wereld: niets groeit er nog en de enige manier om zich te voeden is doden of gedood worden.

Wanneer Solo de volwassen leeftijd bereikt, wordt hij weggestuurd door zijn familie en staat hij er helemaal alleen voor in de vijandige wereld. Hij weet zich een tijd staande te houden, maar wordt uiteindelijk gevangen genomen en moet (in deel twee) als gladiator tot vermaak van de mensen dienen. Hij kan ontsnappen en leert (in deel drie) zelfs de liefde kennen. Maar mooie liedjes duren nooit lang in dit soort verhalen...

De drie delen vormen een afgesloten geheel over de overlevingsstrijd die Solo moet voeren. Maar er wordt ook ruimte gelaten voor een vervolg, want in het Spaans zijn er blijkbaar 9 delen van deze reeks verschenen. Hopelijk worden die snel in het Nederlands vertaald...

Essex County - Jeff Lemire

Van Jeff Lemire had ik voordien al Sweet tooth gelezen, een zesdelige reeks over een hert/jongen-hybride in een post-apocalyptische wereld (ja, da's dus écht mijn ding precies...) die daarin moet zien te overleven.

Essex County is iets helemaal anders: hier krijgen we 5 losjes samenhangende verhalen te lezen die zich allemaal afspelen in Essex County. Niets bovennatuurlijks of post-apocalyptisch te vinden in deze lijvige (510 pagina's) bundel: enkel het plattelandsleven met zijn eigenaardige persoonlijkheden.

In zijn ietwat slordige tekenstijl weet Jeff Lemire, in kunstig zwart-wit, het leven te vatten in de afgelegen en op zichzelf terugplooiende gemeenschappen in ruraal Amerika. Mooi.

En dit overzicht zou niet compleet zijn zonder het ab-so-lu-te baggerboek van de maand, dat van mij twee sterren kreeg op Goodreads:

De gulle boom - Shel Silverstein

Het boek The giving tree is een Amerikaanse kinderklassieker die af en toe opduikt in mijn boekomzwerving op het internet. De Nederlandse versie werd daarenboven vertaald door Arthur Japin, zowat het beste dat Nederland recent op literatuurvlak heeft voortgebracht, dus wou ik het wel een kans(je) geven...

Wat blijkt nu? Het is echt gewoon rotzooi die kinderen een totaal verkeerd beeld geeft van wat liefde en toewijding nu juist betekenen. De boom in het verhaal doet niets anders dan geven, geven, geven en laat zichzelf ten onder gaan voor een compleet egoïstisch en amoreel kind dat het maar normaal vindt om altijd alles te krijgen wat het wil.

Wat leren we hier? Rotzakken krijgen wat ze willen en er zijn mensen (hier bomen) die zichzelf zodanig willen wegcijferen om die rotzakken te plezieren dat hun eigen leven - letterlijk - niets meer voorstelt.

Pure bagger die mijlenver van kinderen moet gehouden worden!

Alles wat ik las in april.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten